12 พ.ย. 2553 – คิดถึงเมืองไทย

ฝ้ายและตั้มกำลังนำเสนอโครงงาน

ทุกวันศุกร์ตอนบ่ายจะมีการนำเสนอความก้าวหน้าโครงงานของนักศึกษาทุน e-Link วันนี้ก็เช่นเคย แต่เป็นคราวของนักศึกษาระดับปริญญาตรี จำนวน 3 คน จากประเทศปากีสถาน ภูฏาน และจาก ม.ช. ประเทศไทย (ชื่อตั้มและฝ้าย) ทั้ง 2 คน ได้รับทุนจาก CAMT ด้วยเกรดเฉลี่ยสะสมสูงสุดของคณะ ซึ่งปกติ CAMT กำหนดเกรดเฉลี่ยไว้ที่ 4.00 ของชั้นปีที่ 1 หากไม่มีใครได้ ก็อาจพิจารณาในลำดับรองๆ ลงไป หลังจากได้รับฟังและมีการซักถามในประเด็นต่างๆ จนครบทั้ง 3 คน ทำให้ผมได้ข้อสังเกตบางอย่างที่อยากแบ่งปันประสบการณ์ในวันนี้ให้ผู้อ่านทุกท่าน ดังนี้
1. นักศึกษาต่างชาติบางประเทศ เช่น Muhammad Amjad จากปากีสถานในวันนี้ สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดีทีเดียว สำหรับฝ้ายและตั้ม และจากภูฏาน อยู่ในระดับปานกลาง ทำให้นึกถึงระบบการศึกษาของแต่ละประเทศ
2. ตั้มและฝ้ายมีทักษะทาง Programming ที่ดีทีเดียว สามารถใช้ JADE Program ฐานข้อมูล Oracle และ Access รวมทั้ง 

ก่อนจากกันวันนี้ ในขณะที่ผมกำลังเขียนบันทึกฉบับนี้ โทรทัศน์ช่องหนึ่งกำลังแพร่ภาพสารคดีสถานที่น่าท่องเที่ยว 5 แห่งของโลก (จริงๆ ผมก็ฟังภาษาฝรั่งเศสไม่รู้เรื่องหรอก แต่ใช้ความรู้สึกและการเดาบ้าง) ซึ่งสถานที่หนึ่งในนั้นคือ จ.ภูเก็ต ของประเทศไทย ได้เห็นทะเลไทย ร้านอาหารริมทะเล เห็นคนต่างชาติฝึกซ้อมมวยไทยและเรียนภาษาไทย ที่สำคัญมีแหม่มคนหนึ่งอยู่กับสามีคนไทยที่เกาะลันตา สร้างบ้านริมทะเลหลังเล็กๆ รวมถึงฝรั่งคู่หนึ่งเดินทางมาแต่งงานที่โรงแรมแห่งหนึ่งริมชายหาด ทำให้ผมคิดถึงเมืองไทยขึ้นมาทันที และยิ่งทำให้นึกถึงสิ่งดีๆ ของประเทศไทย ที่คนทั่วโลกอิจฉา ประเทศเขามีอย่างเราไม่ได้ แต่ทุกวันนี้ เรากำลังจะทำลายสิ่งดีๆ เหล่านั้นด้วยน้ำมือของพวกเรากันเอง น่าเสียดาย และน่าสงสารประเทศจริงๆ