วันหนึ่งที่ผมได้อยู่กับตัวเอง ในภาวะที่จิตใจสงบ ที่นี่ บนยอดเขาที่ตั้งของชาวโรมันก่อนคริสตกาล เงียบสงบ ไม่มีเรื่องงาน เรื่องครอบครัว หรือเรื่องใดๆ ชั่วขณะ มุมมองของความคิดจึงกว้างมากขึ้น ผมตั้งคำถามให้กับตัวเองว่า ทุกวันนี้ ผมต้องทำงาน ต้องเรียนหนังสือ ต้องดูแลครอบครัว ต้องช่วยเหลือสังคม เหล่านี้คือสิ่งที่ผมปรารถนาใช่หรือไม่ เงินคือเป้าหมายในชีวิตใช่หรือไม่ บารมีหรืออำนาจ หรือความสุขในสิ่งที่ได้ทำ ก็มีทั้งใช่บ้างไม่ใช่บ้าง ปะปนกันไป ทำไมวันนี้ผมจึงต้องเดินทางมาฝรั่งเศส มานำเสนอผลงานวิจัยที่โมร็อคโค มารู้จักคนมากหน้าหลายตา ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม มากินอาหารที่ไม่ถูกปาก แล้ววันหน้าผมยังคงต้องเดินทางไปที่ไหนอีก เป็นคำถามที่หาคำตอบไม่ได้จริงๆ วันแรกที่นี่ กับวันนี้ที่เตรียมตัวจะกลับ ความคิดได้เปลี่ยนไปมาก และผมขอใช้คำว่า ความเชื่อ เพราะผมยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ (เพราะถ้าพิสูจน์ได้ จะกลายเป็นความรู้) ที่ว่า 70% ผมถูกลิขิตให้มาที่นี่ เป็นไปอย่างที่ต้องเป็น แต่อีก 30% ผมสามารถลิขิตตัวเองได้
ภาพนี้อาจารย์ดูผอมไปนะครับ เห็นอาจารย์เล่าถึงการพิจารณาตัวตน
มองถึงความสุขที่ได้จากความสงบ ความวุ่นวายรอบตัว การดิ้นไปกับค่านิยมทางวัตถุและสังคม
ถ้าอาจารย์กลับมา แล้วเล่าเรื่องราวที่อาจารย์ค้นพบ ผมคงได้แง่คิดดีดีจากความสงบที่อาจารย์ได้รับแน่
พูดถึงความรู้ กับความเชื่อ ทำให้ผมนึกถึงภาพยนต์เรื่อง Knowing
ถ้ามีโอกาสผมขอชวนอาจารย์ลดข้าวเที่ยง และสวมชุดสีเดียวครับ
ลด 2 อย่างในภาพรวมคือ อุปโภค และบริโภค
ขออภัยครับ อาจารย์ นั่งอ่านบลอกของอาจารย์ ผมเห็นด้วยกะ 30% ที่ว่าแตบางที 100 % ในส่วน 30% นั้นบางทีก็เลือกไม่ได้เช่นกันคับ
ปล ผมจะสามารถ หาอ่านงาน thesis ของอาจารย์ได้ที่ใหนครับ
ไม่แน่ใจว่าจะมีใน web IEEE มั้ยครับ
ลูกศิษย์รุ่นที่ห้า
กำลังอยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของการปิดเล่มวิทยานิพนธ์ ตอนนี้ยังไม่ได้เผยแพร่ ถ้าเสร็จเรียบร้อยเมื่อไรจะแจ้งให้ทราบ