วันหนึ่งที่ผมได้อยู่กับตัวเอง ในภาวะที่จิตใจสงบ ที่นี่ บนยอดเขาที่ตั้งของชาวโรมันก่อนคริสตกาล เงียบสงบ ไม่มีเรื่องงาน เรื่องครอบครัว หรือเรื่องใดๆ ชั่วขณะ มุมมองของความคิดจึงกว้างมากขึ้น ผมตั้งคำถามให้กับตัวเองว่า ทุกวันนี้ ผมต้องทำงาน ต้องเรียนหนังสือ ต้องดูแลครอบครัว ต้องช่วยเหลือสังคม เหล่านี้คือสิ่งที่ผมปรารถนาใช่หรือไม่ เงินคือเป้าหมายในชีวิตใช่หรือไม่ บารมีหรืออำนาจ หรือความสุขในสิ่งที่ได้ทำ ก็มีทั้งใช่บ้างไม่ใช่บ้าง ปะปนกันไป ทำไมวันนี้ผมจึงต้องเดินทางมาฝรั่งเศส มานำเสนอผลงานวิจัยที่โมร็อคโค มารู้จักคนมากหน้าหลายตา ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม มากินอาหารที่ไม่ถูกปาก แล้ววันหน้าผมยังคงต้องเดินทางไปที่ไหนอีก เป็นคำถามที่หาคำตอบไม่ได้จริงๆ วันแรกที่นี่ กับวันนี้ที่เตรียมตัวจะกลับ ความคิดได้เปลี่ยนไปมาก และผมขอใช้คำว่า ความเชื่อ เพราะผมยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ (เพราะถ้าพิสูจน์ได้ จะกลายเป็นความรู้) ที่ว่า 70% ผมถูกลิขิตให้มาที่นี่ เป็นไปอย่างที่ต้องเป็น แต่อีก 30% ผมสามารถลิขิตตัวเองได้
