พิธีประสาทปริญญาบัตร ครั้งที่ 24 มหาวิทยาลัยเนชั่น

พิธีประสาทปริญญาบัตร ครั้งที่ 24 ณ อัฒจันทร์กลางแจ้ง มหาวิทยาลัยเนชั่น เมื่อวันที่ 26 มกราคม 2565 เป็นพิธีประสาทปริญญาบัตรริมอ่างตระพังดาว ที่สวยงาม และเป็นธรรมชาติ เป็นพิธีที่ครู อาจารย์ รุ่นพี่ รุ่นน้องพร้อมใจกัน ร่วมแสดงความยินดีกับบัณฑิตและมหาบัณทิต โดยกำหนดการจัดขึ้น 2 วัน คือ ฝึกซ้อมรับปริญญาบัตร ในวันอังคารที่ 25 มกราคม 2565 และพิธีประสาทปริญญาบัตร ในวันพุธที่ 26 มกราคม 2565 ติดตามภาพบรรยากาศได้จาก

คลิปพิธี
ที่ https://www.facebook.com/ju.kudle.ang/posts/10217547064783433
ชุด 32 ภาพ
ที่ https://www.facebook.com/NTUnationuniversity/posts/4703810329696015
มีสูจิบัตรให้อ่านในกลุ่ม NationU staff

มีประกาศเกียรติคุณผู้ได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ ได้แก่
– นายบุญเกียรติ โชควัฒนา
– นายมลฑล มานิตย์

โดย ศ.(วุฒิคุณ) ดร.นายแพทย์พรเทพ ศิริวนารังสรรค์
นายกสภามหาวิทยาลัยเนชั่น มาเป็นประธานในพิธี

https://www.facebook.com/ju.kudle.ang/posts/10217547064783433

ซึ่งปีนี้ มีบัณฑิตที่มีคะแนนสะสมเฉลี่ยตลอดหลักสูตร
เข้ารับเกียรติบัตรหน้าเวที มีดังนี้
ปีการศึกษา 2562
นายพิทวัส วงค์ม่าน ปริญญารัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต
ปีการศึกษา 2563
นางสาวกวินนา แซ่ท้าว ปริญญาสาธารณสุขศาสตรบัณฑิต
ปีการศึกษา 2564
นางสาวธีร์ตา มาเก็ต ปริญญารัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต

โพสท์ใน งานประชาสัมพันธ์ รับนักศึกษา, ทั่วไป | ติดป้ายกำกับ , | ใส่ความเห็น

กลุ่มระบบที่เสมือนอีกกลุ่มแนวทางการดำเนินงานของหลักสูตร

ฟังกรรมการประเมินหลักสูตรแล้ว และได้ให้ข้อเสนอแนะเรื่องระบบ
ทำให้นึกถึงคุณต่าย กาญจนา ที่จัดทำคู่มือฯ
และมีระบบต่าง ๆ ให้ดำเนินการ
ถือว่าเป็น “กลุ่มระบบที่เสมือนอีกกลุ่มแนวทางการดำเนินงานของหลักสูตร”
พบใน คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน มหาวิทยาลัยเนชั่น
ได้ให้แนวทางเป็นระบบ หรือกระบวนการทำงาน
ที่สอดรับกับองค์ประกอบ และตัวบ่งชี้การประกันคุณภาพการศึกษาระดับหลักสูตร
ไว้ทั้งหมด 8 ระบบ ดังนี้
1. ระบบการรับและการแต่งตั้งอาจารย์ประจำหลักสูตรและบุคลากร p.155 [k4.1]
2. ระบบการส่งเสริมและพัฒนาอาจารย์และบุคลากร p.156 [k4.1]
3. ระบบกลไกการรับนักศึกษา p.161 [k3.1]
4. ระบบการส่งเสริมและพัฒนานักศึกษาด้านกิจกรรม p.165 [k3.2]
5. ระบบการพัฒนา/ออกแบบหลักสูตร p.183 [k5.1]
6. ระบบผู้สอนและกระบวนการจัดการเรียนการสอน p.184 [k5.2]
7. ระบบการประเมินผู้เรียน p.185 [k5.3]
8. ระบบการดำเนินงานการจัดสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้ p.192 [k6.1]
http://it.nation.ac.th/intranet/handbooks/
ซึ่งคู่มือต่าง ๆ คุณเปรม อุ่นเรือน รวบรวมไว้ให้ใช้อ้างอิงประกอบการทำงาน

 

โพสท์ใน งานประกันคุณภาพการศึกษา | ใส่ความเห็น

รายงานสืบเนื่องจากการประชุมทางวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 18

Proceeding คือ การตีพิมพ์ในรายงานสืบเนื่องจากการประชุม
ซึ่งในการประชุมทางวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 18
เรื่อง ก้าวนำสังคมวิถีชีวิตใหม่ด้วยงานวิจัยและนวัตกรรม
วันที่ 3 – 4 กรกฎาคม 2564
ผ่านระบบการประชุมทางไกลผ่านจอภาพ (Yealink Meeging) มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น
http://it.nation.ac.th/download/Proceeding_WTU_18_1.pdf
พบว่า มีผลงานวิชาการที่น่าสนใจหลายเรื่อง ที่อ่านทบทวนวรรณกรรมได้
เช่น 1) การคัดแยกแบคทีเรียจากข้าวแต๋นน้ำแตงโมราดน้ำอ้อย จังหวัดลำปาง
2) ความผูกพันของนิสิตระดับปริญญาตรีต่อมหาวิทยาลัยเนชั่น กรณีศึกษา
นิสิตที่ได้รับทุนการศึกษาโครงการทุนการศึกษาปริญญาตรีเฉลิมพระเกียรติ
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีเพื่อเยาวชนจังหวัดน่าน
โดยความร่วมมือระหว่างมหาวิทยาลัยเนชั่น และธนาคารกสิกรไทย
3) ประสิทธิผลของโปรแกรมการสร้างเสริมสุขภาพด้วยการใช้สมาธิบำบัด SKT
ในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง ที่ควบคุมไม่ได้และมีความเครียดร่วมด้วย
ที่มารักษาในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพบ้านศรีหมวดเกล้า
ตำบลชมพู อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง
4) ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพตามหลัก 3อ. 2ส.
ของผู้ป่วยโรคเบาหวาน ในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านโทกหัวช้าง
ตำบลพระบาท อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง
5) การพัฒนาหุ่นจำลองโทษพิษภัยบุหรี่
6) การออกแบบตราสินค้าของกลุ่มผู้สูงอายุองค์การบริหารส่วนตำบลทุ่งกว๋าว
อำเภอเมืองปาน จังหวัดลำปาง
7) การสำรวจการบริหารจัดการองค์กรสาธารณประโยชน์และองค์กร
สวัสดิการชุมชนในจังหวัดลำปาง
8) ผู้บริหารสถานศึกษากับการพัฒนาครูผู้สอนในยุคดิจิทัล
9) การจัดการศึกษากับเศรษฐกิจและสังคมไทย

โพสท์ใน KM:ด้านการวิจัย | ติดป้ายกำกับ | ใส่ความเห็น

อธิการบดี แนะนำมหาวิทยาลัยเนชั่น

หลังจากท่านดูคลิปนี้แล้ว

จงตอบคำถามต่อไปนี้
1. มหาวิทยาลัยเนชั่น เป็นมหาวิทยาลัยแห่งอะไร
……………………………………………………….
2. ปี 2564 มหาวิทยาลัยเนชั่นมีอายุเท่าไร
……………………………………………………….
3. มหาวิทยาลัยเนชั่น พัฒนาหลักสูตรให้เป็นที่ต้องการของสังคม โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับด้านใด
……………………………………………………….
4. เชื้อไวรัสอะไรที่มีผลต่อคนทั้งโลก
……………………………………………………….
5. มหาวิทยาลัยมุ่งเน้นให้ทุกคนปลอดภัยจากอะไร
……………………………………………………….
6. มหาวิทยาลัยจะมีส่วนที่จะนำอะไรมาฉีดให้กับนิสิตทุกคน
……………………………………………………….
7. นโยบายหลักด้านความเป็นอยู่คืออะไร
……………………………………………………….
8. นอกจากจบไปเป็นบัณฑิตที่มีความรู้ความสามารถแล้ว ยังจะต้องมีอะไร
……………………………………………………….
9. มหาวิทยาลัยเนชั่น ตั้งอยู่ที่ตำบลอะไร
……………………………………………………….
10. Line ID คืออะไร
……………………………………………………….

เฉลย
1. มหาวิทยาลัยแห่งโอกาส
2. 33 ปี
3. วิทยาศาสตร์สุขภาพ
4. Covid-19
5. Covid-19
6. วัคซีน
7. ให้นิสิตทุกคนได้อยู่ในสถาบันการศึกษา
8. เครือข่ายพี่และน้อง
9. ตำบลพระบาท
10. @nation_official

โพสท์ใน KM:ด้านการผลิตบัณฑิต | ติดป้ายกำกับ | ใส่ความเห็น

การชี้แจง กรอบการวิจัยและนวัตกรรม และผลสําเร็จ

ผลสําเร็จจากการวิจัยและนวัตกรรม

ผลสําเร็จจากการวิจัยและนวัตกรรม

สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ(วช.) กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม ขอเชิญเข้าร่วมรับฟังการชี้แจง กรอบการวิจัยและนวัตกรรม ประจําปีงบประมาณ 2565 และแถลงผลสําเร็จจากการวิจัยและนวัตกรรม NRCT Open House 2021 ระหว่างวันที่ 18 – 25 กรกฎาคม 2564 ผ่านระบบออนไลน์ ใน 8 ด้าน ดังนี้
1) ด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม (18 กรกฎาคม 2564)
2) ด้านการพัฒนาเส้นทางอาชีพนักวิจัยและนวัตกรรม และการวิจัยเพื่อฐานทางวิชาการ (19 กรกฎาคม 2564)
3) ด้านเศรษฐกิจและการเกษตร และด้านสัตว์เศรษฐกิจ (20 กรกฎาคม 2564)
4) ด้านการพัฒนาเทคโนโลยีและอุตสาหกรรม (21 กรกฎาคม 2564)
5) ด้านการรองรับสังคมสูงวัย (22 กรกฎาคม 2564)
6) ด้านสังคมและความมั่นคง (23 กรกฎาคม 2564)
7) ด้านการรองรับการระบาดของโรคโควิด-19และรองรับโรคติดต่ออุบัติใหม่ (24 กรกฎาคม 2564)
8) ด้านการจัดการความรู้การวิจัยและถ่ายทอดเพื่อการใช้ประโยชน์ (25 กรกฎาคม 2564)

https://www.facebook.com/nrctofficial/videos
https://www.scribd.com/document/516552580/

โพสท์ใน KM:ด้านการวิจัย | ติดป้ายกำกับ , | ใส่ความเห็น

คู่มือการพัฒนาการผลิตผลงานวิจัย-ผลงานวิชาการ ปีการศึกษา 2563

สถาบันอุดมศึกษามีพันธกิจหลักที่สําคัญในด้านการผลิตบัณฑิต การวิจัย การบริการวิชาการแก่สังคม และการทํานุบํารุงศาสนาและศิลปวัฒนธรรม ภายใต้พันธกิจด้านการวิจัย สถาบันอุดมศึกษาควรสนับสนุนและส่งเสริมให้บุคลากรของสถาบันให้มีการดําเนินการวิจัย เพื่อค้นหาองค์ความรู้ใหม่และสามารถนำไปใช้ในการปฏิบัติงานเพื่อพัฒนาองค์กรในด้านต่างๆ การทำวิจัยและเผยแพร่องค์ความรู้เชิงวิชาการถือเป็นพันธกิจหลักอย่างหนึ่งของอาจารย์ในมหาวิทยาลัย และเป็นหนึ่งในตัวชี้วัดสำคัญด้านคุณภาพของมหาวิทยาลัย ซึ่งผลที่เกิดจากการศึกษา คิดค้น วิจัยและพัฒนา อย่างถูกต้องและเป็นระบบ จะสามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ในการพัฒนาการเรียนการสอนได้อย่างมีประสิทธิภาพ และผลงานวิจัยที่แล้วเสร็จควรนำไปเผยแพร่ให้เกิดประโยชน์อย่างคุ้มค่า

เพื่อให้ทราบถึงแนวทางในการพัฒนาการผลิตผลงานวิจัย/ผลงานวิชาการเพื่อตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารวิชาการที่อยู่ในฐานข้อมูล TCI 2 อันจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาคุณภาพของอาจารย์และส่งผลต่อคุณภาพของมหาวิทยาลัย คณะบริหารธุรกิจและรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเนชั่น จึงได้จัดทำแผนการจัดการความรู้ (Knowledge Management: KM) ในประเด็นการพัฒนาการผลิตผลงานวิจัย/ผลงานวิชาการเพื่อตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารวิชาการที่อยู่ในฐานข้อมูล TCI 2 โดยได้จัดให้มีกิจกรรมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อเป็นเวทีในการถ่ายทอดองค์ความรู้จากอาจารย์ที่มีความรู้ ความชำนาญและมีประสบการณ์ในการผลิตผลงานวิจัย/ผลงานวิชาการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารวิชาการที่อยู่ในฐานข้อมูล TCI 2 เพื่อเป็นประโยชน์ต่ออาจารย์ท่านอื่น ที่จะนำความรู้ที่ได้รับจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ไปใช้เป็นแนวทางในการเตรียมความพร้อมเพื่อให้ได้รับการตอบรับเข้าร่วมการตีพิมพ์/เผยแพร่ผลงานวิจัยต่อไป ซึ่งสามารถสรุปเป็นแนวทางในการพัฒนาการผลิตผลงานวิจัย/ผลงานวิชาการเพื่อตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารวิชาการที่อยู่ในฐานข้อมูล TCI 2 ดังนี้

หลักการเขียนบทความวิจัย

การเขียนบทความวิจัยในเชิงวิชาการที่ถูกต้อง จะต้องครอบคลุมสาระตามกระบวนการวิจัย  โดยเขียนให้กระชับ  ครบถ้วน ชัดเจน  และศึกษารูปแบบการเขียนตามที่แหล่งเผยแพร่กำหนด เช่น ใช้ตัวอักษร (Fonts) อะไร ขนาดเท่าใด (Point) ตั้งค่าขอบกระดาษอย่างไร ซึ่งต้นฉบับมักใช้เป็น Word (*.doc) รวมทั้งสิ้นไม่ควรเกิน  8  หน้ากระดาษ  A4  ภาษาไทยใช้ตัวอักษร Angsana  New  ขนาด  16  Point ซึ่งการปฏิบัติตามข้อกำหนดเป็นสิ่งสำคัญและส่งผลต่อการรับพิจารณาบทความ จึงควรตรวจสอบรูปแบบรายละเอียดการเขียนของแต่ละวารสารจากหัวข้อ “Guide for authors” ซึ่งส่วนประกอบของบทความวิจัยทั่วไป มีดังนี้

1.ชื่อเรื่อง ให้มีทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ โดยการกำหนดชื่อเรื่องต้องน่าสนใจ เป็นเรื่องที่กำลังอยูในความสนใจ สมบูรณ์แต่กระชับ ประกอบด้วยคำสำคัญ ตัวแปรต้น ตัวแปรตาม

2.ชื่อผู้วิจัย ให้ระบุชื่อเต็ม – นามสกุลเต็ม  ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ  รวมทั้งระบุหลักสูตร สาขาวิชา  หน่วยงานหรือสถาบันที่สังกัด  หมายเลขโทรศัพท์/โทรสาร  และ E-mail  address  ที่สามารถติดต่อได้ (ตามรูปแบบที่สารสารกำหนด) ในกรณีที่เป็นนักวิจัยหน้าใหม่ ควรมีชื่อนักวิจัยร่วมที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนั้นๆ

3.บทคัดย่อ ให้มีทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ควรศึกษาว่าบทคัดย่อให้เขียนได้ทั้งหมดกี่คำ โดยทั่วไปความยาวไม่เกินอย่างละ 250 คำ หรือ 10 บรรทัด โดยมีเฉพาะสาระสำคัญ ครบถ้วน ตรงประเด็น สั้นแต่กระชับ บทคัดย่อควรประกอบด้วย

3.1 วัตถุประสงค์การวิจัย

3.2 ตัวแปร/ประชากร และกลุ่มตัวอย่าง

3.3 เครื่องมือการวิจัย

3.4 วิธีดำเนินการรวบรวมข้อมูล

3.5 วิธีการ/สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล

3.6 ผลการวิจัยและข้อเสนอแนะ (ผลต้องตอบวัตถุประสงค์อย่างชัดเจน)

4.คำสำคัญ ให้ระบุคำสำคัญที่เหมาะสมสำหรับการนำไปใช้เป็นคำค้นในระบบฐานข้อมูลให้ระบุทั้งคำในภาษาไทยและภาษาอังกฤษใส่ไว้ท้ายบทคัดย่อของแต่ละภาษาอย่างละไม่เกิน 5 คำ

5.บทนำ (Introduction) อธิบายภูมิหลังที่มา ความสำคัญของปัญหาและเหตุผล (Background/ Significance and Rationale) ที่นำไปสู่การศึกษาวิจัย หรือการปรับปรุง พัฒนา ให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่จะก่อให้เกิดประโยชน์อะไรบ้าง และผู้ได้รับประโยชน์คือใคร มีแนวคิดอย่างไร ในการแก้ปัญหา หรือพัฒนาปรับปรุงแก้ไข และแนวคิดดังกล่าวได้มาอย่างไร (อาจได้มาจากการศึกษาเอกสาร หรือจาก ประสบการณ์ตรงที่ได้จากการสังเกต การสัมภาษณ์ เป็นต้น) พร้อมระบุแหล่งอ้างอิงที่น่าเชื่อถือและตรวจสอบได้

6.วัตถุประสงค์ของการวิจัย ระบุว่าต้องการทำอะไร กับใคร และจุดหมายปลายทางหรือผลลัพธ์สุดท้ายที่ผู้วิจัยต้องการคืออะไร

7.ขอบเขตของการวิจัย ให้ระบุทั้งขอบเขตด้านเนื้อหา และด้านประชากร/กลุ่มเป้าหมาย/ผู้ให้ข้อมูลหลัก/        ตัวแปรที่ศึกษา (อย่างใดอย่างหนึ่ง)

8.กรอบแนวคิดในการวิจัย/สมมติฐานการวิจัย ให้เสนอกรอบแนวคิดการวิจัย หรือสมมติฐานการวิจัย

9.วิธีดำเนินการวิจัยและระเบียบวิธีวิจัย

9.1  ชนิดหรือประเภทการวิจัย

9.2  ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง  (รวมทั้งการได้มาของกลุ่มตัวอย่าง)

9.3  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย  พร้อมวิธีการตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือ

9.4  วิธีดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูล

9.5  การวิเคราะห์ข้อมูล  และสถิติที่ใช้ (สำหรับข้อมูลเชิงปริมาณ)

10.ผลการวิจัย (Results) เสนอผลการวิจัยอย่างชัดเจน สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ ถ้าเป็นข้อมูลเชิงปริมาณที่มีตัวเลขหรือตัวแปรจำนวนมาก ควรนำเสนอด้วยตารางหรือแผนภูมิ ทั้งนี้ไม่ควรเกิน 3 ตาราง โดยมีการแปลความหมายและวิเคราะห์ผลที่ค้นพบร่วมด้วย

11.การอภิปรายผล หรือการวิจารณ์และสรุป (Discussions) เป็นการชี้แจงผลการวิจัยว่าตรงกับวัตถุประสงค์ / สมมติฐานการวิจัย สอดคล้อง หรือขัดแย้งกับหลักทฤษฎี  หรือผลการวิจัยของผู้อื่นที่มีอยู่ก่อนหรือไม่ การที่ผลการวิจัยออกมาเป็นเช่นนั้นเพราะเหตุใด

12.ข้อเสนอแนะ ให้ข้อเสนอแนะในการนำผลการวิจัยไปใช้ประโยชน์และให้แนวทางสำหรับการวิจัยต่อไป

13.บรรณานุกรม (References) ควรระบุรายการแหล่งข้อมูลในการอ้างอิงเนื้อหา (cite index) และการอ้างอิงท้ายเล่ม (reference) โดยเลือกแหล่งข้อมูลที่สำคัญซึ่งใช้อ้างอิงบ่อยจำนวน 5-10 รายการ ตามรูปแบบของแหล่งเผยแพร่นั้นๆ กำหนด

รูปแบบการเผยแพร่บทความวิจัย :

โดยทั่วไปแล้วการเผยแพร่ผลงานวิจัยนั้นสามารถแบ่งเป็น 2 ลักษณะคือ

  1. การเผยแพร่ในที่ประชุมวิชาการระดับชาติหรือนานาชาติ (Conference) เป็นการส่งบทความวิจัยเข้าร่วมการนำเสนอในการประชุมวิชาการ ในรูปแบบโปสเตอร์ (poster) หรือแบบปากเปล่า (oral) โดยบทความวิจัยจะต้องผ่านการพิจารณาประเมินคุณค่าและความถูกต้องจากบรรณาธิการ และบทความที่ได้รับอนุมัติให้เข้าร่วมการนำเสนอจะได้รับการตีพิมพ์รวมเล่มในเอกสารประกอบการประชุมวิชาการ (Proceedings) ซึ่งผู้วิจัยจะต้องพิจารณาหน่วยงานที่จัดประชุม คณะกรรมการ บรรณาธิการ ตลอดจนพิจารณาความเกี่ยวข้องของสาขาที่ประชุมวิชาการให้ตรงกับความเชี่ยวชาญของนักวิจัย ข้อดีของการเผยแพร่รูปแบบนี้คือ ผลงานวิจัยได้รับการเผยแพร่สู่ผู้สนใจได้อย่างรวดเร็ว สามารถแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับนักวิจัยท่านอื่นได้ และเป็นการสร้างเครือข่ายกับนักวิจัยในสาขาเดียวกันเพิ่มขึ้น แต่มีข้อจำกัดในกรณีผู้เข้าร่วมการประชุมจำนวนมากทำให้การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเป็นไปได้ยาก โดยสรุปการเผยแพร่ในงานประชุมวิชาการ เป็นรูปแบบการเผยแพร่ผลงานไปยังผู้ที่สนใจซึ่งเป็นรูปแบบที่ง่ายและรวดเร็ว โดยจะมีการกำหนดช่วงระยะเวลาที่ชัดเจนแน่นอน แต่ผลงานที่เผยแพร่อาจยังไม่เป็นที่ยอมรับในวงกว้างเท่าที่ควร
  2. การเผยแพร่ในวารสารวิชาการ เป็นรูปแบบการเผยแพร่งานวิจัยที่ได้รับการยอมรับและมีความน่าเชื่อถือมากที่สุด ซึ่งวารสารวิชาการนั้นจะต้องมีระยะการตีพิมพ์อย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอซึ่งอาจพิจารณาได้จากค่า impact factor ของวารสารนั้น ๆ โดยจะต้องมีกระบวนการตรวจพิจารณาผลงานจากคณะผู้เชี่ยวชาญ สำหรับแต่ละสาขานั้น ๆ โดยเฉพาะ (Peer review) ซึ่งผู้วิจัยสามารถที่จะลงทะเบียนและส่งต้นฉบับผลงานเข้าสู่กระบวนการพิจารณาเพื่อประเมินคุณภาพของผลงาน โดยบรรณาธิการจะเป็นผู้แจ้งผลการพิจารณามาให้ผู้วิจัยทราบ ผลของการพิจารณาจากบรรณาธิการเป็นไปได้ทั้งการตอบรับให้ตีพิมพ์ (Accept) หรือส่งกลับมาแก้ไข (Revise) หรืออาจถูกปฏิเสธ (Reject)

กรณีได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ นักวิจัยจะได้รับบทความเสมือนจริงส่งกลับมาให้ตรวจทานอีกครั้ง นักวิจัยควรรีบดำเนินการตรวจแก้ไขและส่งกลับคืนอย่างรวดเร็ว กรณีส่งกลับมาให้แก้ไข นักวิจัยควรรีบดำเนินการตรวจแก้ไขและส่งกลับตามระยะเวลาที่กำหนด ซึ่งอาจต้องแก้ไขหลายรอบแต่จะมีโอกาสได้รับการตีพิมพ์มากกว่า 50% กรณีที่บทความถูกปฏิเสธ นักวิจัยควรแก้ไขตามที่ผู้พิจารณาผลงาน (Reviewer) แนะนำและสามารถส่งไปวารสารอื่นได้

การตีพิมพ์เผยแพร่ผลงานวิจัยในวารสารระดับชาติและนานาชาติ

ขั้นตอนการเตรียมบทความวิจัย (manuscript) เพื่อตีพิมพ์ในวารสาร

1.วางแผนเตรียมการเรื่องตีพิมพ์เผยแพร่ผลงานวิจัยในวารสารไว้ล่วงหน้าตั้งแต่วางแผนทำวิจัย และศึกษาข้อมูลวารสารที่สนใจ เป็นวารสารที่ได้รับการรับรองในระดับใด ตรงตามเกณฑ์ที่ต้องการหรือไม่  หัวข้อเรื่องที่ทำวิจัยและระเบียบวิธีวิจัยสอดคล้องกับแนวทางของวารสารที่ต้องการหรือไม่ การสมัครตีพิมพ์ในวารสารจะต้องใช้งบประมาณเท่าไร ค่าสมัครเป็นสมาชิกของวารสารเท่าไร เพื่อวางแผนของบประมาณไว้ล่วงหน้า

2.เมื่อดำเนินการวิจัยแล้วเสร็จควรเตรียมบทความเพื่อตีพิมพ์เผยแพร่ตามแนวทางที่วารสารที่ต้องการตีพิมพ์กำหนด  ซึ่งควรปฏิบัติตามข้อกำหนดอย่างเคร่งครัดเพราะมีผลต่อการพิจารณาตอบรับการตีพิมพ์

3.เขียนบทความวิจัยให้มีความต่อเนื่องเชื่อมโยงกันทั้งเรื่อง และเน้นสาระสำคัญที่โดดเด่นที่ต้องการเสนอให้ผู้อ่านทราบ

4.อ่านทบทวนตรวจสอบความถูกต้องของเนื้อหา ระเบียบวิธีวิจัย การเขียนอ้างอิง และบรรณานุกรมตามระบบที่วารสารกำหนด หรือให้ผู้อื่นทั้งในและนอกสาขาอ่านเพื่อตรวจสอบเนื้อหาและภาษาที่ใช้ในงานวิจัยก่อนส่งรายงานการวิจัย

5.ส่งบทความไปตีพิมพ์เผยแพร่ และมีการติดตามผลจากบรรณาธิการของวารสารเป็นระยะๆ ถ้ามีการแก้ไข บรรณาธิการของวารสารจะส่งต้นฉบับกลับมา ผู้เขียนควรรีบดำเนินการแก้ไขตามข้อเสนอแนะของผู้เชี่ยวชาญ (reviewer) ของวารสาร และส่งตามเวลาที่วารสารกำหนด และติดตามผลการตอบกลับ ซึ่งอาจจะมีการส่งกลับมาให้แก้ไขอีกครั้ง ทั้งนี้ผู้เขียนจะต้องให้กำลังใจตนเองในการแก้ไขเพื่อให้ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการที่ได้รับการรับรอง แม้ว่าบทความจะถูกปฏิเสธ แต่มีความเป็นไปได้ที่จะได้รับการตอบรับจากวารสารอื่นๆ เมื่อบทความได้รับการแก้ไขปรับปรุงแล้ว

6.วิธีการส่งบทความ  ควรศึกษาวิธีการส่งบทความ เช่น ส่งข้อมูลเป็นไฟล์ทั้งหมดผ่านอีเมล์ หรือส่งในระบบออนไลน์ (Submit Online) และส่งไฟล์รูปผู้ทำวิจัย และภาพกิจกรรมจากการวิจัยพร้อมคำบรรยายใต้ภาพเป็นภาคผนวกเพิ่ม (ถ้ามี)

การเลือกแหล่งตีพิมพ์เผยแพร่

ควรเลือกวารสารในสาขาที่ตรงกับสาขาที่ดำเนินงานวิจัย และลองค้นหาบทความที่มีลักษณะใกล้เคียงกับบทความของนักวิจัยที่จะขอตีพิมพ์ เพื่อนำมาพิจารณาแนวทางเกี่ยวกับวิธีการเขียน รูปแบบการนำเสนอเนื้อหา รูป กราฟ ตาราง เพื่อสร้างความมั่นใจในการส่งผลงานตีพิมพ์และพิจารณาโอกาสการตอบรับของวารสาร

ควรเลือกวารสารที่ได้รับการยอมรับในระดับชาติหรือนานาชาติ ซึ่งสามารถพิจารณาจากองค์กรหรือสถาบันที่เป็นผู้จัดทำวารสาร กรณีที่ต้องการนำบทความตีพิมพ์ในวารสารวิชาการระดับชาติและนานาชาติ สามารถศึกษารายชื่อวารสารวิชาการที่ได้รับการยอมรับจากฐานข้อมูล  ICT ของ สกอ. ดังนี้

2.1 วารสารวิชาการระดับชาติ

1) การตรวจสอบรายชื่อวารสารวิชาการระดับชาติ ในฐานข้อมูล TCI สามารถค้นหาได้จาก http://www.kmutt.ac.th/jif/public_html/search.html

2) การตรวจสอบค่า Impact Factor สามารถตรวจสอบได้ตามที่อยู่เว็บไซต์    http://www.kmutt.ac.th/jif/Impact/impact_h.php การตรวจสอบ Ranking วารสารตามสาขาที่หน้าแรกของ TCI คลิก ที่ Thai-Journal Impact Factors

2.2 วารสารวิชาการระดับนานาชาติ

1) การตรวจสอบรายชื่อวารสารวิชาการระดับนานาชาติ

ก. การตรวจสอบชื่อวารสารวิชาการ (Journal) สายสังคมศาสตร์ (Social Science) จากฐานข้อมูล SJR SCImago Journal & Country Rank เมื่อต้องการสืบค้นจากฐานข้อมูล SJR www.scimagojr.com ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากฐานข้อมูล Scopus  สามารถค้นหาได้จากเว็บไซต์https://www.scimagojr.com/journalrank.php?area=3300&category=3301&country=all&year=2012&order=sjr&min=0&min_type=cd

ข. การตรวจสอบวารสารวิชาการสายวิทยาศาสตร์ ในฐานข้อมูล SCOPUS ฐานข้อมูล SCOPUS ส่วนใหญ่จะเป็นวารสารสายวิทยาศาสตร์ มีการจัดแบ่งหมวดวิชาออกเป็น 4 หมวด คือ Life Sciences, Physical Sciences, Health Sciences, and Social Sciences & Humanities ซึ่งแบ่งเป็นหมวดย่อยๆอีก 27 วิชาหลัก และมากกว่า 300 วิชารอง สำหรับสังคมศาสตร์  ตรวจสอบได้จากเว็บไซต์ http://www.elsevier.com/subjects/social-sciences หน้าเว็บไซต์จะระบุหัวข้อ subject  ที่มีหลายหมวดวิชา สามารถเลือกคลิกดูตามหมวดวิชาที่ต้องการได้ เช่น Arts and Humanities  และ Social Science เข้าไปที่เว็บไซต์ http://www.elsevier.com/journals/subjects/social-sciences/%20title/s  เมื่อเข้าไปในหมวดวิชาแล้วจะพบรายชื่อหนังสือและวารสารวิชาการด้านสังคมศาสตร์ เรียงตามลำดับตัวอักษร A –Z

ค. การตรวจสอบวารสารวิชาการในฐานข้อมูลของ Thompson Reuters การตรวจสอบวารสารวิชาการจากฐานข้อมูล Web of Science ของ Thompson Reuters สามารถเข้าไปที่เว็บไซต์ http://ip-science.thomsonreuters.com/mjl/  จะพบข้อความ Master Journal List บนหน้าเว็บด้านล่างจะพบข้อความ Journal Lists for Researchable Databases ระบุฐานข้อมูลต่างๆที่เข้าไปสืบค้นรายชื่อวารสารวิชาการ เช่น Arts & Humanities Citation Index, Social Sciences Citation Index, Current Contents / Social & Behavior Science ฯลฯ

ควรเลือกวารสารที่มีค่า Impact Factor สูง

การพิจารณาคุณภาพของวารสาร สามารถพิจารณาได้จากดัชนีอ้างอิงของวารสารว่าอยู่ในฐานข้อมูลใด  ซึ่งฐานข้อมูลซึ่งเป็นที่นิยมในปัจจุบันคือ ฐานข้อมูลที่มีการคิดค่าดัชนีอ้างอิง (Impact Factor) หรือ Journal Impact Factor (JIF) ค่า Impact Factor คือ ดัชนีผลกระทบการอ้างอิงวารสาร วัดจากจำนวนครั้งโดยเฉลี่ยที่บทความของวารสารวิชาการนั้นได้รับการอ้างอิงในแต่ละปี ข้อมูลที่เป็นของคนไทยคือ ดัชนีอ้างอิง Thailand Citation Index (TCI) ซึ่งดูแลโดยศูนย์อ้างอิงดัชนีวารสารไทย  สำหรับฐานข้อมูลของต่างประเทศ ได้แก่ ดัชนีอ้างอิง SCImago ซึ่งอยู่ในฐานข้อมูล Scopus ของบริษัท Elsevier และต้นตำหรับคือดัชนีอ้างอิง ISI ซึ่งเป็นของบริษัทใหญ่ผู้ให้บริการด้านข้อมูล คือ Thomson Reuters การตรวจสอบค่า Impact Factor ของวารสารวิชาการระดับนานาชาติ สามารถตรวจสอบได้จากเว็บไซต์  http://www.uk.sagepub.com/isiranking/default.sp

เทคนิคการเลือกแหล่งตีพิมพ์เผยแพร่ :

  1. การเลือกแหล่งตีพิมพ์เผยแพร่ผลงานวิจัยต้องสอดคล้องกับหัวข้อและนโยบายของวารสารหรืองานประชุมวิชาการนั้น ๆ
  2. พิจารณาถึง บรรณาธิการ คณะกรรมการ ความเกี่ยวข้องของสาขา ควรให้ตรงกับผลงานและนักวิจัย
  3. การเลือกวารสารหรืองานประชุมวิชาการเพื่อเผยแพร่งานวิจัย ควรพิจารณาถึงเกณฑ์ระดับคุณภาพผลงานทางด้านวิชาการ รายละเอียดแสดงดังตารางที่ 1 เพื่อประกอบการพิจารณาด้วย
  4. การเลือกวารสารต่างประเทศเพื่อตีพิมพ์ควรเลือกวารสารที่มีค่า impact factor น้อย ๆก่อนเพราะโดยปกติแล้วจะรู้ผลการพิจารณาได้เร็วกว่าวารสารที่มีค่า impact factor สูง ๆ ซึ่งหลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากคณะกรรมการผู้พิจารณาผลงาน (reviewers) แล้ว ผู้วิจัยจะต้องนำคำแนะนำหรือข้อเสนอแนะมาพิจารณาปรับปรุงแก้ไขผลงานให้มีคุณภาพมากขึ้น และยังสามารถนำไปพัฒนางานวิจัยในอนาคตสำหรับส่งไปเผยแพร่ในวารสารที่มีระดับคุณภาพที่สูงขึ้นต่อไป
  5. เมื่อผลงานได้รับการตอบปฏิเสธ ผู้วิจัยอาจพิจารณาปรับแก้ผลงานตามข้อเสนอแนะเพื่อส่งไปให้กรรมการผู้พิจารณาผลงานพิจารณาใหม่หรือสามารถที่จะส่งไปยังวารสารอื่น

เกณฑ์การสนับสนุนการเผยแพร่ผลงานวิจัย

จากคู่มือการขอรับทุนอุดหนุนการวิจัยสำหรับบุคลากรของมหาวิทยาลัยเนชั่น ซึ่งออกโดยส่วนงานวิจัยและบริการวิชาการ สำนักวิชาการ มหาวิทยาลัยเนชั่น พ.ศ.2563 ได้กำหนดเกณฑ์การสนับสนุนการเผยแพร่ผลงานวิจัยไว้ ดังนี้

โครงการวิจัยที่ได้รับทุนสนับสนุนการดำเนินการวิจัยจากมหาวิทยาลัย และผลงานวิจัยได้รับการเผยแพร่ในฐานข้อมูล SCOPUS, TCI1, TCI2 หรือประชุมวิชาการระดับนานาชาติ นักวิจัยสามารถขอรับการสนับสนุนค่าใช้จ่ายเพื่อการเผยแพร่ผลงานวิจัยได้ไม่เกิน 1 ครั้งต่อโครงการ ดังนี้

การประชุมวิชาการระดับนานาชาติ  ระดับคะแนน 0.4 จำนวน 2,500 บาท(สองพันห้าร้อยบาทถ้วน)

ฐานข้อมูล TCI 2                 ระดับคะแนน 0.6 จำนวน 5,000 บาท(ห้าพันบาทถ้วน)

ฐานข้อมูล TCI 1                 ระดับคะแนน 0.8 จำนวน 7,000 บาท(เจ็ดพันบาทถ้วน)

ฐานข้อมูล SCOPUS             ระดับคะแนน 1.0 จำนวน 15,000 บาท(หนึ่งหมื่นห้าพันบาทถ้วน)

(1) การเผยแพร่ผลงานวิจัยที่ได้รับทุนสนับสนุนการดำเนินการวิจัยจากมหาวิทยาลัยเนชั่น จะต้องได้รับการอนุมัติจากอธิการบดีก่อนดำเนินการ

(2) เมื่อนักวิจัยได้รับการพิจารณาอนุมัติจากอธิการบดีให้เผยแพร่ผลงานวิจัย และได้รับการตอบรับการเผยแพร่ผลงานวิจัยแล้ว ให้นักวิจัยนำหลักฐานใบตอบรับการเผยแพร่ผลงานวิจัยขออนุมัติเบิกงบประมาณสนับสนุนการเผยแพร่ผลงานวิจัยตามข้อ 5 โดยใช้งบประมาณด้านพัฒนาบุคลากรของหน่วยงาน ตามประกาศมหาวิทยาลัย เนชั่น เรื่อง ประมาณการรายละเอียดเงินสนับสนุนการพัฒนาบุคลากรประจำมหาวิทยาลัยเนชั่น

ทั้งนี้โครงการวิจัยที่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากมหาวิทยาลัย และได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ผลงานที่เป็นประโยชน์ต่องานประกันคุณภาพของมหาวิทยาลัย นักวิจัยสามารถเสนอขออนุมัติทุนสนับสนุนเผยแพร่ผลงานวิจัย และต้องได้รับการพิจารณาการอนุมัติจากท่านอธิการบดีเป็นรายกรณี

บทสรุป :

การทำงานวิจัยเป็นการสร้างความก้าวหน้าทางวิชาการอย่างเป็นระบบ เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจในสิ่งต่าง ๆ ทำให้ทราบถึง กระบวนการ ผลกระทบ เหตุปัจจัยต่าง ๆ เทคนิค วิธีการ จนสามารถนำไปสู่การประยุกต์ใช้งานหรือสร้างนวัตกรรมใหม่ ๆ เพื่อให้เกิดการพัฒนาและสร้างคุณค่าให้กับสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างสูงสุด ซึ่งการตีพิมพ์เผยแพร่ผลงานวิจัยอย่างเหมาะสม จะทำให้ผลงานวิจัยที่ได้นั้นเกิดคุณค่าและสร้างคุณประโยชน์สูงสุดทั้งแก่นักวิจัยและผู้ที่มีความสนใจหรือเกี่ยวข้องในด้านนั้นๆ ในทุก ๆ ครั้งที่ส่งผลงานวิจัย นักวิจัยจะต้องนำข้อเสนอแนะที่ได้จากผู้พิจารณาผลงานมาปรับปรุงผลงานเพื่อให้ผลงานมีความสมบูรณ์ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ขั้นตอนการส่งบทความวิจัยเพื่อตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารวิชาการ

http://doc.nation.ac.th/QA_BAPACS_2563/Research_Publication_Handbook_KM_63.pdf

โพสท์ใน KM:ด้านการวิจัย, คณะบริหารธุรกิจและรัฐประศาสนศาสตร์ | ใส่ความเห็น

คู่มือการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ ปีการศึกษา 2563

สถาบันอุดมศึกษามีพันธกิจหลักที่สําคัญในด้านการผลิตบัณฑิต การวิจัย การบริการวิชาการแก่สังคม และการทํานุบํารุงศาสนาและศิลปวัฒนธรรม ภายใต้พันธกิจด้านการผลิตบัณฑิต คณะให้ความสำคัญกับการสร้างแนวปฏิบัติที่ดีในการพัฒนาการทำงานปกติให้มีประสิทธิภาพด้านการเรียนการสอน รวมถึงการวัดและประเมินผลการจัดการเรียนการสอน กระบวนการบริหารจัดการทั้งด้านวิชาการและการพัฒนานิสิตด้วยกิจกรรมต่างๆ เพื่อค้นหาองค์ความรู้ใหม่ สามารถนำไปใช้ในการปฏิบัติงาน เป็นแบบอย่างที่ดี และเพื่อพัฒนาองค์กรในระดับที่เกี่ยวข้อง การพัฒนากระบวนการในด้านต่างๆ ของการบริหารจัดการศึกษา ถือเป็นพันธกิจหลักอย่างหนึ่งของอาจารย์ และเป็นหนึ่งในตัวชี้วัดสำคัญด้านคุณภาพของหลักสูตร คณะ และมหาวิทยาลัย ซึ่งผลที่เกิดจากการศึกษา คิดค้น และพัฒนา อย่างถูกต้องและเป็นระบบ จะสามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ในการพัฒนาการเรียนการสอนได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เพื่อให้ทราบถึงแนวทางในการพัฒนาการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ของนิสต อันเกิดจากกระบวนการจัดการเรียนการสอน และกรอบการดำเนินงานของหลักสูตร ที่จะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาคุณภาพของนิสิตให้เป็นไปตามหลักสูตร(มคอ.2) ที่ส่งผลต่อคุณภาพของมหาวิทยาลัย คณะบริหารธุรกิจและรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเนชั่น จึงได้จัดทำแผนการจัดการความรู้ (Knowledge Management: KM) ในประเด็นการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ โดยได้จัดให้มีกิจกรรมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อเป็นเวทีในการถ่ายทอดองค์ความรู้จากอาจารย์โดยมีการแลกเปลี่ยน วิเคราะห์กระบวนการทำงาน-ผลที่ได้ เพื่อสรุปแนวปฏิบัติที่ดีในการดำเนินงานร่วมกันให้เป็นระบบและรูปแบบเดียวกัน ซึ่งสามารถสรุปเป็นแนวทางในการจัดทำคู่มือการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ ดังนี้

ขั้นตอนการดำเนินงานกระบวนการการทวนสอบ

เพื่อให้การดำเนินงานของทุกสาขาวิชาเป็นไปในทิศทางเดียวกัน จึงได้กำหนดกรอบระยะเวลาการดำเนินงาน ดังนี้

  • แต่งตั้งคณะกรรมการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ ประจำสาขาวิชา และระดับคณะ
  • กำหนดกรอบปฏิทินการดำเนินการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์
  • ช่วงเวลา กิจกรรม ผู้รับผิดชอบ
    หลังประกาศผลการเรียน

    3 สัปดาห์

    มท.บธ.01 แบบรายงานการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ระดับกระบวนวิชา อาจารย์ผู้สอน / ผู้รับผิดชอบหลักสูตร

    กรรมการบริหารหลักสูตร

    หลังประกาศผลการเรียน

    4-5 สัปดาห์

    มท.บธ.02 กรรมการบริหารหลักสูตร
    หลังประกาศผลการเรียน

    6-7 สัปดาห์

    มท.บธ.03 กก. ตามคำสั่งแต่งตั้ง หลักสูตรละ 3 คน คณะกรรมการทวนสอบ

    ประจำสาขาวิชา

    หลังประกาศผลการเรียน

    8-9 สัปดาห์

    มท.บธ.04 กรรมการบริหารและวิชาการคณะ

     แบบฟอร์มสำหรับการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ระดับรายวิชา กระบวนรายวิชาและระดับหลักสูตร

    ชื่อ รายการ ผู้เกี่ยวข้อง/ดำเนินการ
    มท.บธ.01 แบบรายงานการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ระดับกระบวนวิชา

    ข้อ 1  2 และ 3 ตามมาตรฐานผลการเรียนรู้ที่กำหนดใน มคอ.3 และ มคอ.4 (มีบันทึกรายงานการประชุม Defend ทุกประเภทของหลักสูตรประกอบการรายงาน)

    อาจารย์ผู้สอนประจำรายวิชาที่ทวนสอบ/

    ผู้รับผิดชอบหลักสูตร/

    กรรมการบริหารหลักสูตร

    มท.บธ.02 แบบรายงานสรุปผลการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ตามมาตรฐานผลการเรียนรู้ (ของทุกรายวิชาที่เปิดสอนในสาขาวิชาประจำภาคเรียน) กรรมการบริหารหลักสูตร
    มท.บธ.03 แบบรายงานผลการทวนสอบมาตรฐานการเรียนรู้ของรายวิชาที่เปิดสอน (รายวิชาที่เข้าสู่กระบวนการทวนสอบ) โดยคณะกรรมการทวนสอบผลการเรียนรู้ (ที่แต่งตั้ง)

    (สำหรับผู้ประเมินรายบุคคล จำนวน 3 คน)

    คณะกรรมการทวนสอบ

    ประจำสาขาวิชา

    มท.บธ.04 แบบรายงานสรุปผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ของหลักสูตร กรรมการบริหารและวิชาการคณะ
  • ขั้นตอนการทวนสอบผลสัมฤทธิ์

  • http://doc.nation.ac.th/QA_BAPACS_2563/Achievement_Verification_Handbook_KM_63.pdf

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

  •  
โพสท์ใน KM:ด้านการผลิตบัณฑิต, คณะบริหารธุรกิจและรัฐประศาสนศาสตร์ | ใส่ความเห็น

KM เครื่องมือช่วยพัฒนาข้อเสนอโครงการวิจัยเพื่อชุมชน (CBR) Logical Framework, Outcome Mapping และ Outcome Chain

ดร.ธีร์ คันโททอง

ก่อนที่นักวิจัยชุมชนจะจัดทำโครงการวิจัยเพื่อชุมชนนั้น สิ่งแรกที่มีความสำคัญที่สุดคือ การลงพื้นที่เพื่อศึกษาปัญหาของชุมชนโดยต้องให้ชุมชนได้เข้ามามีส่วนร่วมในทุกขั้นตอน ซึ่งทั้งหมดนี้ชาวชุมชนควรได้เข้ามามีส่วนร่วมเพราะว่าเป็นผู้มีส่วนได้เสีย (Stakeholders) โดยตรง การใช้เครื่องมือเพื่อช่วยในการรวบรวมข้อมูลเพื่อพัฒนาหัวข้อวิจัยชุมชนนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการเตรียมเสนอโครงการวิจัยในรูปแบบการวิจัยเพื่อท้องถิ่น หรือ CBR ซึ่งเป็นรูปแบบโครงการวิจัยที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อเพิ่มพลังทางปัญญาให้กับชาวบ้าน โดยการมีปฏิบัติการให้ชาวบ้านได้เข้ามามีส่วนร่วมตั้งแต่คิดถึงปัญหาของการวิจัย วิธีการวิจัย และสรุปผลการวิจัย ซึ่งชาวบ้านจะต้องเข้ามีส่วนร่วมในทุกขั้นตอนของการวิจัยเพราะเป็นผู้มีส่วนได้เสียโดยตรง หรือเรียกว่าเป็นงานวิจัยปฏิบัติการเพื่อการพัฒนาชุมชนหรือ วิจัยไทบ้านก็ได้ และในการเก็บรวบรวมข้อมูลในเบื้องต้นก่อนจัดทำโครงร่างโครงการวิจัยผู้เขียนขอแนะนำเครื่องมือในการรวบรวมข้อมูลนี้ 3 เครื่องมือด้วยกัน ได้แก่ Logical Framework (ตารางเหตุผลสัมพันธ์), Outcome Mapping (แผนที่ผลลัพธ์) และ Outcome Chain (ห่วงโซ่ผลลัพธ์)

เครื่องมือที่ช่วยในการรวบรวมข้อมูลเพื่อพัฒนาข้อเสนอโครงการวิจัยเพื่อชุมชน หรือ CBR 

  1. Logical Framework (ตารางเหตุผลสัมพันธ์)

ในการเก็บรวบรวมข้อมูลต้องเริ่มต้นจาก ต้นไม้แห่งปัญหาและสาเหตุ ซึ่งเป็นเครื่องมือที่สร้างการมีส่วนร่วมของชุมชนที่แสดงให้เห็นถึงความชัดเจน ของปัญหาและสาเหตุ จัดลำดับความสำคัญของปัญหา การเชื่อมโยงของปัญหาและสาเหตุ ชุมชนเห็นแนวทางในการดำเนินการแก้ไขปัญหา รวมถึงสร้างความเข้าใจระหว่างผู้มีส่วนได้เสียทุกกลุ่ม และยังสร้างการมีส่วนร่วมในการวิเคราะห์ปัญหาร่วมกันของทุกกลุ่มอีกด้วย

จากภาพ ขั้นต้นที่ 1 คือ การกำหนดปัญหาใหญ่และสำคัญของชุมชน เช่น ขยะ, มลภาวะ, การเผาป่า เป็นต้น ซึ่งก็เปรียบได้กับลำต้นของต้นไม้ปัญหานั่นเอง

ขั้นตอนที่ 2 คือ เมื่อกำหนดปัญหาใหญ่และสำคัญที่ชุมชนต้องการแก้ปัญหาได้แล้ว ก็เริ่มจากการหาสาเหตุหลักของปัญหาขึ้นมามาก่อน ซึ่งจะต้องเป็นสาเหตุที่สำคัญๆ ที่ทำให้เกิดปัญหาของชุมชน และสำคัญที่ส่งผลกระทบทำให้เกิดปัญหาใหญ่ที่ชุมชนต้องการแก้ไข โดยจะอาจจะมี 2-3 สาเหตุหลักๆ ที่สำคัญๆ เท่านั้น

ขั้นตอนที่ 3 เมื่อได้สาเหตุหลักๆ ของปัญหาใหญ่แล้วก็ให้เจาะลึกลงไปของแต่ละสาเหตุหลักว่า มีสาเหตุย่อยๆ อะไรอีกบ้าง ซึ่งแต่ละสาเหตุหลัก อาจจะมีสาเหตุย่อยอีก 2-3 ข้อ

ทั้งนี้ สาเหตุหลักและสาเหตุย่อย ก็เปรียบได้กับรากของต้นไม้ปัญหานั่นเอง

ขั้นตอนที่ 4 การ Log Frame คือ การเชื่อมโยงระหว่าง สาเหตุหลัก ที่ส่งผลกระทบและการกำหนดวิธีการแก้ปัญหาเป็นแผนกิจกรรมออกมา ดังตัวอย่างจากรูป

หมายเหตุ: แผนกิจกรรม 1 จะจัดทำขึ้นเพื่อแก้สาเหตุของปัญหา 1 แต่แผนกิจกรรมหนึ่งแผน อาจจะแก้ปัญหาสาเหตุย่อยของปัญหาได้มากกว่า 1 สาเหตุก็ได้

ทั้งนี้สิ่งที่ต้องคำนึงถึงในการทำ  Log Frame ก็คือ

  • Player หรือ ผู้พยายามแก้ไขปัญหา จำนวน 3 กลุ่ม
  • Partner หรือ ภาคีที่ทำงานร่วมกัน จำนวน 2 กลุ่ม
  • Output / Outcome และ Impact

1.1 Player หรือ ผู้พยายามแก้ไขปัญหา จำนวน 3 กลุ่ม

1.2 Partner หรือ ภาคีที่ทำงานร่วมกัน จำนวน 2 กลุ่ม ได้แก่

1.3 Output / Outcome และ Impact

หมายเหตุ : ตัวชี้วัดต้องวัดผลได้จริง

: กิจกรรมเพื่อแก้ปัญหา 1 จะสัมพันธ์กับผลลัพธ์ที่ได้ Outcomes 1 เป็นต้น

  1. Outcome Mapping (แผนที่ผลลัพธ์)

  1. Outcome Chain (ห่วงโซ่ผลลัพธ์)

ทั้งนี้เครื่องมือทั้ง 3 เครื่องมือนี้จะช่วยให้ผู้วิจัยได้ข้อมูลถึงปัญหาของชุมชนที่แท้จริงซึ่งเกิดจากการมีส่วนร่วมของชาวชุมชนเอง และจะเป็นประโยชน์ต่อการจัดทำโครงการวิจัยเพื่อชุมชน (CBR) เพื่อเสนอของบประมาณจากภายนอกต่อไป

เอกสารอ้างอิง

  1. โปสเตอร์ประชาสัมพันธ์

  1. รับฟังการอบรมเพิ่มเติมได้ที่

https://www.facebook.com/cmusecenter/videos/231538668190881

 

โพสท์ใน คณะนิเทศศาสตร์, แนวทางการผลิตงานวิจัยเพื่อเข้าสู่ตำแหน่งทางวิชาการ | ใส่ความเห็น

การเตรียมบทความเพื่อเสนอการตีพิมพ์ในระดับชาติและนานาชาติ

โดย ดร.ธีร์ คันโททอง

ความสำคัญการตีพิมพ์บทความสำหรับอาจารย์

การตีพิมพ์บทความสำหรับผู้ที่เป็นอาจารย์ประจำหลักสูตรนั้นมีความสำคัญมาก ซึ่งกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม หรือกระทรวงศึกษาธิการในอดีตจึงได้ประกาศเกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับปริญญาตรี พ.ศ. ๒๕๕๘ และประกาศ ก.พ.อ. เรื่อง หลักเกณฑ์และวิธีการพิจารณาแต่งตั้งบุคคลให้ดำรงตำแหน่ง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ และศาสตราจารย์ พ.ศ. ๒๕๖๐ ซึ่งประกาศทั้งสองฉบับนี้ได้ชี้ให้เห็นว่า อาจารย์ทุกท่านควรจะต้องมีการตีพิมพ์บทความเพื่อใช้ประกอบการดูแลหลักสูตรและพัฒนาตนเองในการขอตำแหน่งทางวิชาการต่อไป ซึ่งมีรายละเอียดบางส่วนดังนี้

ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง เกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับปริญญาตรี พ.ศ. ๒๕๕๘

๑๐. จำนวน คุณวุฒิ และคุณสมบัติของอาจารย์

๑๐.๑ หลักสูตรปริญญาตรีทางวิชาการประกอบด้วย

๑๐.๑.๑ อาจารย์ประจำหลักสูตร มีคุณวุฒิขั้นต่ำปริญญาโทหรือเทียบเท่าหรือมีตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ และต้องมีผลงานทางวิชาการที่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของการศึกษาเพื่อรับปริญญา และเป็นผลงานทางวิชาการที่ได้รับการเผยแพร่ตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดในการพิจารณาแต่งตั้งให้บุคคลดำรงตำแหน่งทางวิชาการอย่างน้อย ๑ รายการ ในรอบ ๕ ปีย้อนหลัง

ประกาศ ก.พ.อ. เรื่อง หลักเกณฑ์และวิธีการพิจารณาแต่งตั้งบุคคลให้ดำรงตำแหน่ง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ และศาสตราจารย์ พ.ศ. ๒๕๖๐

๕ การแต่งตั้งอาจารย์ประจำผู้ใดให้ดำรงตำแหน่งทางวิชาการโดยวิธีปกติให้ดำเนินการ ดังนี้

๕.๑ การแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์

๕.๑.๑ คุณสมบัติเฉพาะตำแหน่ง

ในกรณีที่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีหรือเทียบเท่า ผู้นั้นต้องดำรงตำแหน่งอาจารย์ และทำการสอนมาแล้วไม่น้อยกว่าหกปี หรือ

ในกรณีที่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทหรือเทียบเท่า ผู้นั้นต้องดำรงตำแหน่งอาจารย์ และทำการสอนมาแล้วไม่น้อยกว่าสี่ปี หรือ

ในกรณีที่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกหรือเทียบเท่า ผู้นั้นต้องดำรงตำแหน่งอาจารย์ และทำการสอนมาแล้วไม่น้อยกว่าหนึ่งปี และพ้นระยะทดลองการปฏิบัติงานที่กำหนดโดยสถาบันนั้น ๆ

๕.๑.๓ ผลงานทางวิชาการต้องประกอบด้วยผลงานซึ่งมีคุณภาพดี และมีปริมาณอย่างน้อย ดังต่อไปนี้

(๑) ผลงานวิจัย ๒ เรื่อง หรือ

(๒) ผลงานวิจัย ๑ เรื่อง และผลงานทางวิชาการในลักษณะอื่น ๑ รายการ หรือ

(๓) ผลงานวิจัย ๑ เรื่อง และผลงานวิชาการรับใช้สังคม ๑ เรื่อง หรือ

(๔) ผลงานวิจัย ๑ เรื่อง และตําราหรือหนังสือ ๑ เล่ม

สำหรับการเสนอขอกำหนดตำแหน่งทางวิชาการสาขาวิชาทางสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์นั้น ผู้ขออาจใช้ผลงานทางวิชาการในลักษณะอื่น หรือผลงานวิชาการรับใช้สังคมหรือบทความทางวิชาการซึ่งมีคุณภาพดีมาก แทนงานวิจัย ตาม (๒) – (๔) ได้

๕.๒ การแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งรองศาสตราจารย์

๕.๒.๑ คุณสมบัติเฉพาะตำแหน่ง ผู้ขอต้องดำรงตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์และปฏิบัติหน้าที่ในตำแหน่งดังกล่าวมาแล้วไม่น้อยกว่าสองปี

๕.๒.๒ ผลการสอน ให้นําความในข้อ ๕.๑.๒ มาใช้บังคับโดยอนุโลม แต่ต้องมีความชํานาญพิเศษในการสอน

๕.๒.๓ ผลงานทางวิชาการ ผู้ขออาจเสนอผลงานทางวิชาการ ได้ ๒ วิธี ดังนี้

วิธีที่ ๑ ผลงานทางวิชาการต้องประกอบด้วยผลงานซึ่งมีคุณภาพดี และมีปริมาณอย่างน้อย ดังต่อไปนี้

(๑) ผลงานวิจัย ๒ เรื่อง หรือ

(๒) ผลงานวิจัย ๑ เรื่อง และผลงานทางวิชาการในลักษณะอื่น ๑ รายการ หรือ

(๓) ผลงานวิจัย ๑ เรื่อง และผลงานวิชาการรับใช้สังคม ๑ เรื่อง และ

(๔) ตํารา หรือ หนังสือ ๑ เล่ม

วิธีที่ ๒ ผลงานทางวิชาการต้องประกอบด้วยผลงานซึ่งมีคุณภาพ และมีปริมาณอย่างน้อย ดังต่อไปนี้

(๑) ผลงานวิจัยอย่างน้อย ๓ เรื่อง ซึ่งมีคุณภาพดีมาก อย่างน้อย ๒ เรื่อง และมีคุณภาพดี ๑ เรื่อง หรือ

(๒) ผลงานวิจัยซึ่งมีคุณภาพดีมาก อย่างน้อย ๒ เรื่อง และผลงานทางวิชาการในลักษณะอื่นซึ่งมีคุณภาพดี หรือ

(๓) ผลงานวิจัยซึ่งมีคุณภาพดีมาก อย่างน้อย ๒ เรื่อง และผลงานวิชาการรับใช้สังคมซึ่งมีคุณภาพดี

สำหรับการเสนอขอกำหนดตำแหน่งทางวิชาการสาขาวิชาทางสังคมศาสตร์

และมนุษยศาสตร์ โดยวิธีที่ ๒ นั้น ผู้ขออาจใช้ตําราหรือหนังสือซึ่งมีคุณภาพดีมาก อย่างน้อย ๒ เล่ม และมีคุณภาพดี ๑ เล่ม แทนผลงานตาม (๑) – (๓) ได้

การนำงานวิจัยหรืองานใด ๆ ที่ทำเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาเพื่อรับปริญญาประกาศนียบัตร หรือเพื่อสำเร็จการศึกษา มาเสนอเป็นผลงานทางวิชาการ ตามข้อนี้จะกระทำมิได้ เว้นแต่ผู้ขอได้แสดงหลักฐานว่าได้ทำการศึกษาหรือวิจัยเพิ่มเติมขยายผลต่อจากเรื่องเดิม จนปรากฏความก้าวหน้าทางวิชาการอย่างเห็นได้ชัด ในกรณีเช่นนี้ให้พิจารณาเฉพาะผลการศึกษาหรือวิจัยที่เพิ่มขึ้นจากเดิมเท่านั้น

ดังนั้นแล้วการตีพิมพ์บทความจึงเป็นส่วนหนึ่งและเป็นส่วนสำคัญที่อาจารย์ทุกท่านจะต้องพัฒนาตนเองซึ่งก็จะเป็นประโยชน์ต่อหลักสูตรและตนเองต่อไป

จากการอบรมเชิงปฏิบัติการ หัวข้อ การผลิตและพัฒนาผลงานวิจัยให้ได้รับการตีพิมพ์ วันที่ 14 กันยายน 2563 จัดโดยมหาวิทยาลัยเนชั่น โดยมีรศ. ดร.ประทุม สร้อยวงค์ Ph.D., Dip. APMSN คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มาเป็นวิทยากร ซึ่งก็ได้ช่วยให้ผู้เข้าร่วมอบรมเกิดความรู้และความเข้าใจในการเตรียมบทความเพื่อการตีพิมพ์เป็นอย่างยิ่งซึ่งมีสาระสำคัญที่พอจะสรุปได้ดังนี้

การเตรียมบทความเพื่อตีพิมพ์

ประการแรก ต้องตอบคำถามก่อนว่า ทำไมต้องเผยแพร่บทความด้วย?

  1. แบ่งปันความคิดและความเชี่ยวชาญ โดยปกติแล้วมีวัตถุประสงค์เพื่อการปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างเพื่อประโยชน์สาธารณะ
  2. ก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์หรือทฤษฎี
  3. ผลการวิจัยจะเป็นการแจ้งหรือมีผลต่อนโยบายสาธารณะของรัฐได้
  4. การนำไปใช้เพื่อการดำรงตำแหน่งทางวิชาการ
  5. ก้าวหน้าในอาชีพการงาน
  6. พัฒนาของตัวเองด้านความรู้และทักษะ

ประการที่สอง เราควรมีวิธีการเขียนบทความอย่างไร?

  1. การจัดสรรเวลาในการเขียน เราต้องปกป้องเวลาเขียนของคุณอย่างไร้ความปรานี
  2. ความลับของความสำเร็จในการเขียนบทความ คือ ความสม่ำเสมอไม่ใช่จำนวนวันหรือจำนวนชั่วโมง
  3. มีความต่อเนื่องและตั้งเป้าหมายที่เป็นรูปธรรมสำหรับการเขียนในแต่ละวัน

ประการที่สาม การเลือกวารสารอย่างไรให้เหมาะสมกับบทความ ซึ่งต้องพิจารณาอะไรบ้าง?

  1. ใครเป็นผู้อ่าน หมายถึง เราเขียนบทความที่ต้องการให้ใครได้อ่าน วารสารแต่ละวารสารก็จะผู้ที่สนใจอ่านแตกต่างกันไป
  2. บทความที่เราเขียนตรงกับ Aim & scope ของวารสารที่จะตีพิมพ์หรือไม่
  3. วารสารนั้นตีพิมพ์ตรงกับประเภทของบทความที่เราเขียนหรือไม่
  4. ดูคำแนะนำหรือเกี่ยวกับการตีพิมพ์ของวารสารที่เลือก หรือ author guideline
  5. พิจารณาค่า Impact factor (IF) ด้วยว่ามีค่าเท่าไหร่
  6. วารสารมี peer-reviewed ด้วยหรือไม่และพิจารณาลักษณะของ reviewer ด้วย
  7. ใครหรือหน่วยงานใดเป็น editorial board
  8. วารสารนั้นอยู่ในฐานข้อมูลอะไร

การพิจารณาค่า Impact factor และฐานข้อมูลของวารสารเพื่อตีพิมพ์

  1. ดัชนีชี้วัดชนิดต่าง ๆ ของวารสาร (Journal Metrics)
  • ค่า Impact factor หมายถึง จำนวนครั้งโดยเฉลี่ยที่บทความของวารสารนั้นได้รับการอ้างอิงในปีปัจจุบัน หลังจากที่ตีพิมพ์ไปแล้ว 2 ปี
  • ค่า 5-year Impact factor หมายถึง จำนวนครั้งโดยเฉลี่ยที่บทความของวารสารนั้นได้รับการอ้างอิงในปีปัจจุบัน หลังจากที่ตีพิมพ์ไปแล้ว 5 ปี
  • ค่า Immediacy Index หมายถึง จำนวนครั้งโดยเฉลี่ยที่บทความของวารสารนั้นได้รับการอ้างอิงภายในปีเดียวกัน กับปีพิมพ์ (วัดความเร็วของการถูกอ้างอิง)
  1. ค่า Impact factor คือ

เป็นค่าที่ใช้วัดและจัดอันดับวารสารทั้งหมดที่อยู่ในฐานข้อมูลสากล Web of Science (WOS) ซึ่งประกอบด้วยฐานข้อมูลย่อย 3 ฐานข้อมูล ได้แก่

– ฐานข้อมูล Science Citation Index (SCI) Expanded

– ฐานข้อมูล Social Science Citation Index (SSCI) และ

– ฐานข้อมูล Arts & Humanities Citation Index (A&HCI)

  1. ค่าควอไทล์ (Q) คือ

เป็นดัชนีอีกชนิดหนึ่งซึ่งกำลังได้รับความนิยมในปัจจุบัน เป็นการนำวารสารที่อยู่ในกลุ่มสาขาวิชานี้มาเรียงลำดับตามค่า Impact factor จากน้อยไปหามาก และสามารถแบ่งวารสารออกเป็น 4 กลุ่มเท่า ๆ กัน คือ กลุ่ม Q1, Q2, Q3, และ Q4

Q4 = เป็นกลุ่มของวารสารที่อยู่ต่ำกว่าเปอร์เซ็นไทล์  ที่ 25

Q3 = เป็นกลุ่มของวารสารที่อยู่ระหว่างเปอร์เซ็นไทล์ที่ 25 และค่ามัธยฐาน (median)

Q2 = เป็นกลุ่มของวารสารที่อยู่ระหว่างค่ามัธยฐาน (median) และเปอร์เซ็นไทล์ที่ 75

Q1 = เป็นควอไทล์สูงสุด เป็นกลุ่มของวารสารที่อยู่เหนือเปอร์เซ็นไทล์ที่ 75

  1. ค่า SJR และค่าควอไทล์ (Q) คือ

SJR ย่อมาจาก SCImago journal rank ให้บริการฟรีบนเว็บไซต์ SCImago Journal & Country Rank (http://www.scimagojr.com) เป็นดัชนีที่ครอบคลุมบทความวารสารสาขาวิชา ต่าง ๆ จำนวนกว่า 18,000 ชื่อจากฐานข้อมูล Scopus ของบริษัท Elsevier ซึ่งจะมีการใช้วิธีในการคำนวณหาค่า SJR ที่แตกต่างจากการคำนวณหาค่า Impact factor กล่าวคือ การคำนวนณจะอาศัยหลักการอัลกอริทึมของ Google PageRank โดยมีลักษณะสำคัญดังนี้

1) สาขาวิชาและชื่อเสียงของวารสารมีผลโดยตรงต่อจำนวนการอ้างอิง

2) มีการ Normalize หรือปรับค่าการอ้างอิงวารสารตามสาขา

3) วารสารที่ได้รับการอ้างอิงจากวารสารที่มีค่า SJR สูงอยู่แล้วจะมีผลทำให้วารสารนั้นมีค่า SJR สูงตามไปด้วย

ปัจจุบัน SJR ได้เริ่มมีความสำคัญในประเทศไทย เมื่อ สมศ. หรือสำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน) กำหนดเกณฑ์การประเมินคุณภาพงานวิจัยที่ตีพิมพ          ในวารสารวิชาการระดับนานาชาติของมหาวิทยาลัยต่าง ๆ โดย

ให้น้ำหนักคุณภาพของวารสารตามค่าควอไทล์ Q1, Q2, Q3, Q4 จากฐานข้อมูลการจัดอันดับวารสารของ SJR

การเลือกวารสารสำหรับตีพิมพ์

ควรพิจารณาวารสารที่เหมาะสมกับบทความของเรานั้น ควรพิจารณาค่า Impact factor เป็นส่วนประกอบสำคัญเพราะจะเป็นดัชนีชี้วัดคุณภาพของวารสาร ซึ่งวัดจำนวนครั้งโดยเฉลี่ยที่บทความในวารสารนั้นจะได้รับการอ้างอิงในแต่ละปีและยังมีผลต่อคะแนนในการใช้ประกอบการประกันคุณภาพ (QA) ของหลักสูตรอีกด้วย

เคล็ดลับ 5 อย่างของการเขียนเพื่อเผยแพร่ในเชิงปฏิบัติ

  1. การเลือกชื่อเรื่องที่ดี

– ดึงดูดความสนใจของผู้อ่าน ?

– ทำให้ชัดเจนว่าบทความนี้เกี่ยวกับอะไร ?

– สั้นที่สุดโดยไม่สูญเสียข้อความ ?

– แนวคิดหลักการวางไว้ที่จุดเริ่มต้น

2. คำสำคัญ ส่วนสำคัญของการค้นหาบทความ

– คำหลักติดแท็กบทความของคุณในวรรณกรรมค้นหาผ่านเครื่องมือค้นหาและดัชนี

– ผู้เขียนเลือกคำสำคัญที่ส่ง (ปกติ 5-8 คำ / วลี)

– ตรวจสอบ National Library of Medicine -Medical หัวเรื่อง (MeSHterms) สำหรับมาตรฐานตัวอธิบาย (https://meshb.nlm.nih.gov)

– เลือกคำหลักที่เหมาะสม แต่ไม่ซ้ำซ้อนกับชื่อเรื่อง

3. บทคัดย่อ (ส่วนที่สำคัญมาก)

– เป็นการให้ข้อมูลที่เพียงพอสำหรับการทำความเข้าใจในสิ่งที่ทำและวิธีการดำเนินงานของบทความ

– ต้องมีข้อมูลสำคัญครบทุกประเด็น (เช่น ตัวอย่าง วัตถุประสงค์ ขนาดหรือตัวแปร ระเบียบวิธีวิจัย ผลการวิจัย)

– บทคัดย่อโดยทั่วไปควรใช้คำประมาณ 250-350 คำ

– ต้องมีเนื้อหาครบเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารที่ต้องการตีพิมพ์

– ควรระวังข้อมูลที่เกินความจำเป็น

– ควรมีข้อสรุปที่ได้จากการวิจัย

– ควรระวังข้อผิดพลาดด้านไวยากรณ์ การสะกดคำ หรือเครื่องหมายวรรคตอน

4. เขียนซับซ้อนข้อมูลในเงื่อนไขที่ต้องเข้าใจง่าย ๆ

– บทความที่ดีที่สุด คือ บทความที่มีความซับซ้อนข้อมูลในรูปแบบที่เรียบง่ายและเข้าใจได้ง่าย ๆ

– ผู้อ่านกับประเภทของข้อมูลในบทความนั้น ควรที่จะคล้ายคลึงกันและตรงตามความสนใจของกลุ่มเป้าหมาย

– การเขียนบทความนั้นเป็นทักษะที่สามารถพัฒนาได้และต้องใช้การปฏิบัติ

5. ตั้งเป้าให้สูงคาดว่าจะมีการแก้ไข

– การแก้ไขตามเพื่อนที่มีคุณภาพสูงตรวจสอบผลผลิตผลิตภัณฑ์ที่แข็งแกร่งที่สุด

– วารสารที่มีคุณภาพสูงสุดมักจะให้การทบทวนโดยเพื่อนที่มีประโยชน์ที่สุดโดยไม่คำนึงถึงของการตัดสินใจของกองบรรณาธิการ

เอกสารอ้างอิง

รศ. ดร.ประทุม สร้อยวงค์ Ph.D., Dip. APMSN คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ การอบรมเชิงปฏิบัติการ หัวข้อ การผลิตและพัฒนาผลงานวิจัยให้ได้รับการตีพิมพ์ วันที่ 14 กันยายน 2563 จัดโดยมหาวิทยาลัยเนชั่น

ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง เกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับปริญญาตรี พ.ศ. ๒๕๕๘ ค้นหาเมื่อ 21 มิถุนายน 2564 จาก http://www.mua.go.th/users/bhes/front_home/criterion58/criterion%20_m58.PDF

ประกาศ ก.พ.อ. เรื่อง หลักเกณฑ์และวิธีการพิจารณาแต่งตั้งบุคคลให้ดำรงตำแหน่ง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ รองศาสตราจารย์ และศาสตราจารย์ พ.ศ. ๒๕๖๐ ค้นหาเมื่อ 21 มิถุนายน 2564 จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2560/E/265/43.PDF

อ่านเอกสารเพิ่มเติม:

BasicStatistics_1 BasicStatistics_2 ExperimentalResearch HowToWriteAnArticle NonExperimentalResearch

โพสท์ใน คณะนิเทศศาสตร์, แนวทางการผลิตงานวิจัยเพื่อเข้าสู่ตำแหน่งทางวิชาการ | ใส่ความเห็น

เทคนิคการใช้โปรแกรม Adobe PremierPro และ Davinci Resolve เพื่อพัฒนาการเรียนรู้

สิทธิโชค โควาบุญพิทักษ์

เปรียบเทียบการใช้งานโปรแกรมตัดต่อแบบมืออาชีพ ปี 2021 ระหว่าง

DaVinci Resolve VS Adobe Premiere Pro

โปรแกรมตัดต่อวีดีโอที่ใช้ในบ้านเรา ที่เป็นที่นิยมอย่างสูงในระดับมืออาชีพ มีอยู่ 3-4โปรแกรม ที่เราจะคุ้นหูคุ้นตา เช่น Final Cut Pro X จากการสร้างสรรค์เวิร์คโฟลว์  สำหรับวีดีโอดิจิตอล จากทางฝั่ง Apple และอีกสองค่ายดังที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้คือ DaVinci Resolve จากทางฝั่งของ Blackmagic Design  (บริษัทผู้ผลิต ภาพยนตร์ดิจิทัลของออสเตรเลีย ตั้งอยู่ในพอร์ตเมลเบิร์น รัฐวิกตอเรีย ประเทศออสเตรเลีย ออกแบบและผลิตฮาร์ดแวร์สำหรับการออกอากาศ และภาพยนตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกล้องถ่ายภาพยนตร์ดิจิทัลระดับไฮเอนด์ ยี่ห้อ Blackmagic ) และ Premiere Pro (Adobe Systems บริษัทซอฟต์แวร์ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ที่เมืองแซนโฮเซในรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา )

Davinci Resolve มีชื่อเสียงในฐานะเครื่องมือตัดต่อวิดีโอที่ซับซ้อนในระดับมืออาชีพ  Davinci Resolve 16 ที่อัพเดทล่าสุดมีคุณสมบัติอยู่ในขั้นสูง  มีแพลตฟอร์มการเกรดสี เป็นที่ได้รับการยอมรับ  ซึ่งตอนนี้สามารถทำให้เปรียบเทียบกับ Premiere Pro ซึ่งเป็นบรรทัดฐานในงานตัดต่อวีดีโอได้

Adobe Premiere Pro เราจะจดจำได้จากการเป็นซอฟต์แวร์ที่เป็นเครื่องมือแก้ไข ตัดต่อวีดีโอบนไทม์ไลน์ และยังมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยมอีกมากมาย ทีนี้เราจะมาลองเปรียบเทียบทั้งสองโปรแกรมนี้กัน

การเปรียบเทียบพื้นฐานในส่วนที่ 1: Davinci Resolve VS Premiere Pro –

การเปรียบเทียบคุณสมบัติหลักที่เกี่ยวข้องกับ Davinci Resolve และ Premiere Pro

  • ทั้ง Davinci Resolve และ Premiere Pro ออกแบบมาเพื่อนักตัดต่อในระดับมืออาชีพ
  • Davinci Resolve มีรุ่นฟรีให้ทดลองใช้ (จะตัดคุณสมบัติบางตัวออกไป แต่โดยส่วนตัวคิดว่าไม่มีปัญหามากมาย) และ Premiere Pro ไม่มีฟรี ต้องจ่ายเงินอย่างเดียว แต่…
  • Premiere Pro สามารถสมัครเป็นรายเดือน (จาก $ 20 – $ 50 ต่อเดือน) หากเป็นนักเรียน นิสิต นักศึกษา ก็จะมีราคาพิเศษให้ต่างหาก
  • Davinci Resolve มาพร้อมกับการชำระเงินล่วงหน้าครั้งเดียว (จาก $ 299) หรือได้ซอฟต์แวร์จากการซื้ออุปกรณ์กล้อง เช่นซื้อกล้องBlackmagic ก็จะแถมโปรแกรมในฉบับเต็มมาให้
  • การ Render งาน Davinci Resolve จะมีความเร็วการ Render งานที่ดีกว่า Premiere Pro
  • Davinci Resolve เข้ากันได้กับ Windows, Mac และ Linux
  • Premiere Pro สามารถใช้งานได้กับ Windows และ Mac

ข้อดีของ Davinci

  • ข้อแรกเลยคือ Davinci Resolve มาพร้อมกับรุ่นฟรี สามารถหาโหลดได้เลย โดยไม่มีค่าใช้จ่าย
  • สามารถMix เสียงและวิดีโอรวมกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ
  • หน้าตาของโปรแกรมดูค่อนข้างง่าย เมื่อเทียบกับโปรแกรมตัดต่อมืออาชีพอื่น ๆ(แต่ลงมือทำจะรู้ถึงความซับซ้อนของโปรแกรมได้อย่างดี)
  • มีคุณสมบัติการเกรดสีที่ยอดเยี่ยม ควบคู่ไปกับแพลตฟอร์มการแก้ไข ที่ดีมาก
  • สามารถทำงานร่วมกับโปรแกรมตัดต่อวิดีโอมืออาชีพอย่างโปรแกรม Final Cut Pro และ Avid Media Composer ได้อย่างลงตัว ทั้งยังข้ามค่ายส่งงานไปใช้ในPremier Pro ได้ด้วย
  • ในโปรแกรมเดียวสามารถทำทุกอย่างได้ครบหมด ทั้งภาพ เสียง ตัวหนังสือและ Effect ต่างๆ(ขณะที่ Premiere Proต้องอาศัยจากโปรแกรมอื่นเช่น After Effects)
  • สามารถตัดต่อ ทำสี ทำเพลง ทำCG. ได้พร้อมๆกันจากหลายๆเครื่อง(โปรแกรมเต็ทเท่านั้น)

ข้อเสียของ Davinci

  • Davinci Resolves ต้องการใช้คอมพิวเตอร์ที่มีความแรงและประสิทธิภาพระดับสูงในการทำงาน
  • เครื่องมือนี้ไม่ได้มาพร้อมกับลิงก์ไปยังแพลตฟอร์ม After Effects (ซึ่งDavinci เองก็มีหน้าต่างการทำ Effect รองรับอยู่แล้ว)

ข้อดีของ Premiere Pro

  • สามารถทำงานร่วมกับแอพพลิเคชั่นอื่นๆที่หลากหลายเช่น Adobe Photoshop, Soundbooth เป็นต้น
  • สามารถทำงานร่วมกับ Adobe CC (Creative Cloud)
  • เช่นเดียวกันกับ Davinci Resolve เครื่องมือนี้สามารถเข้ากันได้กับ Avid Media Composer และ Final Cut Pro
  • มีการรวมเข้ากับเครื่องมือเสียงและวิดีโอของ Adobe อย่างสะดวก

จุดด้อย

  • Adobe Premiere Pro มาพร้อมกับราคาค่าตัวค่อนข้างสูง
  • การปรับแต่ง หรือเกรดสี ยังไม่มีความละเอียดในเครื่องมือการเกรดสีเท่า Davinci Resolve

ส่วนที่ 2 การเปรียบเทียบความสมบูรณ์ของโปรแกรม Davinci Resolve VS Premiere Pro 

การเปรียบเทียบคุณสมบัติหลักในที่นี้เราจะเปรียบเทียบคุณสมบัติหลักที่เกี่ยวข้องกับเครื่องมือแก้ไขวิดีโอทั้งสองนี้

multicamera

ทั้งสองโปรแกรมนี้เข้ากันได้กับโหมดมัลติโหมด   Premier Pro คลิปจะถูกนำไปที่ไทม์ไลน์และไปยังโหมดมัลติโหมด, Davinci Resolve กระบวนการค่อนข้างยาว โดยเราต้องเลือกคลิปวิดีโอจากหน้าMediaก่อน จากนั้นย้ายไปยังกระบวนการสร้างคลิปมัลติคาเมร่า  สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือ Premiere Pro สามารถใช้กับกล้องได้ไม่จำกัดจำนวน Davinci Resolve จำนวนจะถูกจำกัด ไว้ที่ 16 กล้องเท่านั้น

การร่วมกันกับโปรแกรมอื่นๆ

Premiere Pro มีเครื่องมือที่สามารถใช้ด้วยกันได้กับโปรแกรมอื่นๆในค่ายของ Adobe ได้เป็นอย่างดี  ในส่วนของDavinci Resolve นั้นมีความสามารถในการจัดการกับเครื่องมือตัดต่อ แก้ไขต่างๆ ที่รวดเร็ว(สามารถจบได้ในโปรแกรมเดียว)   ขณะที่ Premiere Pro สามารถเชื่อมต่อกับเครื่องมืออย่าง Audition และ Photoshop, After Effects, SpeedGrade ได้

Text

Adobe Premiere สามารถเข้าถึงตัวหนังสืออันหลากหลาย สามารถเคลื่อนไหวได้ นอกจากนั้นยังมีเทมเพลตที่ให้เราสร้างสรรค์งานได้หลากหลาย  การผสานรวมกับ Adobe After Effects ทำให้สามารถสร้างวีดีโอที่เยี่ยม  ตัวอย่างเช่น การเปลี่ยนสีของตัวหนังสือ โดยใช้ Adobe Premiere นั้นทำได้ง่ายมาก ขณะที่ Davinci Resolve ทำตัวหนังสือได้ในระดับพื้นฐานเท่านั้น  แต่หากเราต้องการสร้างตัวหนังสือที่สร้างสรรค์ยิ่งขึ้น ต้องทำการแก้ไขโดยใช้หน้าต่าง Fusion

Out put

สำหรับ Adobe Premiere Pro มีความสามารถในการประมวลผลโปรแกรม Media Encoder ของ Adobe Adobe ผสานรวมกับรูปแบบไฟล์ยอดนิยมทั้งหมดได้อย่างลงตัว สามาถส่งออกไฟล์งานได้หลากหลาย Format

สำหรับ Davinci Resolve มีข้อดีตรงที่สามารถส่งไฟล์งานไปทำยังโปรแกรม

อื่นๆได้อย่างง่ายดาย และสามารถส่งออกไฟล์งานได้หลากหลาย Format เช่นกัน

คุณสมบัติหลักของ Adobe Premiere Pro

  • มาพร้อมกับการรวมเข้ากับเครื่องมือซอฟต์แวร์อื่น ๆ ของ Adobe อย่างสมบูรณ์แบบ
  • Adobe Premiere Pro สามารถจัดการรูปแบบไฟล์ RAW ได้เช่นกัน
  • อินเทอร์เฟซที่สะดวกสบาย ช่วยให้เราสามารถเรียกดูไฟล์ต่าง ๆ (โครงการปัจจุบันที่คุณทำ)
  • เข้าถึงเอฟเฟกต์จำนวนมากตามที่ต้องการ

คุณสมบัติหลักของ Davinci Resolve

  • มีฟีเจอร์การเกรดสีที่ยอดเยี่ยม
  • Tracking สามารถตรวจจับการเปลี่ยนแปลงของฉากภายในได้อย่างสะดวก
  • Davinci Resolve studio ช่วยให้การทำงานง่ายขึ้นพร้อมกับการ์ดกราฟิกคู่ในเวลาเดียวกัน
  • มีเวอร์ชั่นฟรีให้ทดลอง

ความจริงก็คือไม่มีซอฟต์แวร์ตัดต่อวิดีโอที่สมบูรณ์แบบที่สุด ซอฟต์แวร์ทุกตัวที่เรามี มีข้อเสียอย่างแน่นอน ดังนั้นสิ่งที่เป็นประโยชน์มากที่สุดคือการซื้อหาเครื่องมือที่มีข้อเสียน้อยที่สุด ทั้ง Adobe Premiere Pro และ Davinci Resolve เป็นเครื่องมือตัดต่อวิดีโอที่ยอดเยี่ยมซึ่งมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตามสุดท้ายงานตัดต่อจะออกมาดีไม่ดี ไม่ได้อยู่ที่ตัวโปรแกรมเพียงอย่างเดียว อยู่ที่คนตัดต่อ คนใช้เครื่องมือด้วย การเลือกใช้โปรแกรมใดๆ อาจย่อมขึ้นอยู่กับความชอบความถนัดในแต่ละคนด้วยเช่นกัน

โพสท์ใน การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการ, คณะนิเทศศาสตร์ | ใส่ความเห็น